Prisoner of Hogwarts ~Severus Snape

[idilovski]

Bembeyaz elleriye yüzüme tekrar dokunduğunda güzel kokusunu son kez içime çektim. Kulağına “Seni seviyorum Lily.”diye fısıldadım.
Bana yaklaştı başını omzuma koydu ve bana “Onu seçtim Severus.”dedi
Boğazımın acısına aldırmadan soluğum yettiğince “Yeter!”diye bağırdım ve rüya parçalanmaya başladı. Sonunda gözlerimi yatağımda açtım.
“Beni uyandırmanın daha kolay yollarıda var Albus.”dedim ve cüpbemi üstüme geçirip müdür odasının yolunu tuttum.

[idilovski]

Yolda Minerva’yla karşılaştım ve ona selam verdim. Merdivenler hızlıca çıkıp büyük taş kapıyı açtım. Albus şöminenin başında duruyordu.
“Ahh, Severus sonunda gelebildin.”
“Bana rüyalarımda saldırmayı bırakmalısın.”
“Seni çağırmanın en kolay yolu bu.”
“En azından onunlayken bırak.”
“Mesele önemli olmasa bırakırdım.”
“Neymiş bu kadar önemli olabilecek şey?”
“Harry.”
“Yine mi başı belada.”
“Severus karanlık lord döndü ve ilk yapacağıu şey Harry’ye saldırmak. Onu korumalısın.”
“Ben mi? Daha fazla değil Albus. Onun için yetrince şeyden vaz geçtim. James’in oğlu için.”
“Ve Lily’nin. Bunu onun için yaptığını unutma. Çocuk korunmalı. En azından bunu ona borçlusun.”
“Kimseye borçlu falan değilim. 25 yıldır borcumu hergün her dakika ve her saniye fazlasıyla ödedim.”
“Lily Evans’ı seviyordun değil mi Severus? Harry onun gözlerini almış. Lily Evans’ın gözlerini hatırlıyorsun değil mi?”
“Albus! Yeter! Bana onun anısıyla bana işkence yapmaktan zavgeç. Tamam istediğin ne?”
“Gözün üstünde olsun yeter.”
“Draco’yu korumalıyım.”
“O senin sorunun Severus.”
“Bozulmaz ytemini ettim Albus. Bu ikimizinde sorunu artık.”
“Çaresine bakarız.”dedi ve masasına doğru yürümeye başladı. Konuşma bitmişti, artık ona söyleyeceğim herşey boşaydı. Merdivenlerden koşarcasına indim ve koridorda Slytherin ortak salonuna doğru yürümeye başladım. O kadar sinirliydim ki neredeyse koridorda Potter’a çarpıyordum.
“Özür dilerim profesör.”dedi, aslında ona kızabilir ve cezaya bırakabilirdim. Ama gözleri, Lily’nin gözleri, ve damarlarındaki James’in kanı. Yüzümü buruşturup yürümeye devam ettim.

[idilovski]

Yolumu değiştirip odama doğru yürümeye başladım. Masamın çekmecesinde çapulcu haritasını aldım ve sihirli sözleri söyledim. Bundan Potter’da da vardı. Bu her ne kadar beni rahatsız da etse onun için iyiydi. Kendini koruyabilirdi.
Çapulcu haritasına göz gezdirmeye başladım. Harry hala Dumbledore’un odasındaydı. McGonagall koridorda dolaşıyordu. Bu saatte ayakta olan kimse yoktu. Tam haritayı kapatacakken bir hareketlilik dikkatimi çekti. İsimsiz adımlar okulda dolaşıyordu. Bu bir öğrenci olamazdı. Kimse o bölüme girmenin şifresini bilmiyordu. Haritayı aldım ve adımları izlemeye başladım. Hala bir isim yoktu. Koridor boyunca ilerledim. Sonunda bir isim belirdi. İsmi görmemle haritanın elimden düşmesi bir oldu.
Lily Evans...
Haritaya tekrar tekrar baktım ama değişen bir şey yoktu. Adımlar ve isim hala ordaydı. Gerçekti. Harita elimde adımların olduğu yere doğru koşmaya başladım. Beni dışardan gören biri deli zannedebilirdi. Düşünemiyordum, düşünmek istemiyordum. İçgüdülerime güvenip koştum.
“Lumos.”
Etraf aydınlandı. Adımlarla aramda sadece birkaç metre vardı. Adımlarımı yavaşlattım ve nefesimi tuttum. Ufak bir nefesin bile bu anı lekelemesini istemiyordum. Son birkaç adım,
Yaklaştım. Yaklaştım. Ve bom!
Hiçbir şey yok. Sadece bomboş koridor. Onunla yüzyüze gelmemiz gerekirdi.
Deli gibi etrafımda dönüyordum. Dar koridorda bir bu yana bir bu yana koşuşturdum. Haritaya tekrar baktım ama adımlarda isimde kaybolmuştu.
“Deliriyorum. Sonunda deliriyorum.”diye düşündüm.
Yere oturdum ve asamı öylesine sallamaya başladım. Asamdan bir ışık süzüldü ve patronusum parladı. Gümüş maral...
Lily...
Bu kadar aşıktım sana Lily işte. Patronusumun etkileneceği kadar, ölüm yiyenliği bırakmamı hatta James’i oğluna bakmamı sağlayacak kadar.
Lily; koyu kızıl saçları ve zümrüt yeşili saçlarıyla benim güzel Lily’im.
James’in Lily’si.
Albus haklı Lily onu seçti. O kibirli aptalı. Ben onu bu kadar severken. Onu suçlayamam.
Beraber tüm büyü dünyasına hükmedebilecekken o James’le gidip ölmeyi seçti. O aptal oğlan için. James’in oğlu için öldü.
Yumruğumu sıktığımı atcak tırnaklarım derime battığında anladım.
Soğuk bir eli yumruğumun üstünde hissetmemle sıçramam bir oldu.
“Severus.”
Elini elimin üstüne koydu ve yavaşça yumruğumu çözmeye başladı.
Bu bir rüyaydı ve acımasızca sona erecekti.
“Seni hep sevdim Sev. Sadece onu daha fazla sevdim.”
“Onun uğruna ölecek kadar mı?”
“Onun uğruna ölecek kadar.”
Aniden esen bir rüzgarla beraber Lily’de rüzgara karışıp gitti. Gözlerimi kırpıştırdım. Bu bir rüya mıydı?

[idilovski]

Aniden kolum sızlamaya başladı. Cüpbenin kolunu sıyırdım. Lord’un çağrısı...
Kolumdaki yılan hareketlenmişti. Lord beni çağırıyordu.
Hemen asamı aldım ve cisimlendim.
“Ohh, tanrım.” Cisimlenmek her seferinde midemi bulandıryordu. Hala alışamamıştım. Malfoy’ların evindeydim. Lord şöminenin önünde yılanı Nagini’yle konuşuyordu. Bellatrix’de hemen yanındaydı.
“Severus.”dedi Bellatrix en sinsi tavrıyla.
“Lordum beni çağırdınız.”
“Ahh, evet Severus. Yaşlı bunağın neler yaptığını anlat bakalım.”
“Okul işleri ve tabii Harry. Onun korunması gerektiğini düşünüyor. Bu görevi bana verdi.”
“Harika.”
“Evet, lordum.”
Bellatrix iğrenç kahkasını koyverdi. Kapıya döndüm ve Greyback bir kadını kolundan tutup Bellatrix’in önüne attı.
Florence Weasley.
“Sen delisin Bellatrix.”
“Teşekkürler Severus.”
Florence’in her yeri kan içindeydi. Tanınmayacak durumdaydı ama onu unutmam haksızlık olurdu.
Güzel Florence. Lily’den başka kimseyi sevmemiştim ama normal şartlarda onu sevebilirdim. Hatta Bertha Jorkins bizi koridorda öpüşürken yakalamasaydı ondan nefret etmeyebilirdim.
“Severus.”dedi Voldemort. Benden istediği belliydi.
“Avada Kedavra.” Asamdan çıkan yeşil ışık gözlerimi kamaştırdı. Florence’in cansız bedeni yere düştü.
“Dumbledore yokluğu anlamadan gitmeliyim. Benden başka bir isteğiniz var mı lordum?”
“Hayır.”
Tiksintiyle Bellatrix’e baktıktan sonra kapıya doğru yürümeye başladım. Kapıdan çıkınca Narcissa Malfoy’la burun buruna geldim. Beni görünce hemen kenara çekildi.
Yürümeye devam ettim. Arkamdan gelen adım seslerini duyunca arkama baktım. Narcissa arkamdan geliyordu.
“Ne var?”
“Severus, o iyi mi?”
“Madem oğlunu bu kadar düşünüyordun ölüm yiyen olmamalıydın Narcissa.”
Arkamı döndüm ve yürümeye devam ettim. Dışarıda dondurucu bir soğuk vardı. Hogwarts’a dönmeliydim, güneş birkaç saate doğardı. Ama gidemezdim. Kendimi katil gibi hissediyordum. Yıllar sonra yeniden...
Kendimden nefret ediyordum. Hem nasıl Lily’den başkasını sevebileceğimi düşünmüştüm ki? Aklımda ne geçiyordu. Florence sadece Lily’nin yerini doldurmaya çalışmış daha doğrusu zorlanmış kızın tekiydi. Ölmüştü. Sevdiğim herkes gibi.

[[Gözde Salvatore]]

vay vay vay severus a bak sen.

neyse. güzel olmuş şekerim sevdim hikayeyi (:

[[Merve Cl Rin ™]]

yyaa bellam bnm iğrençmi

ama şahane ötesi olmuş cnm yb bekliyorumm

[idilovski]

saolunuz efenim inş yazacım yb


hem ben şahsen bellayı severim ama severus nefret edio ondan normal kitapta falan

[[Merve Cl Rin ™]]

ii ozmn

[idilovski]

ya aslında bundan bi yb daha vardı ama sevgili exadminimiz siteyi sıfırlayınca gitti o pcde de kayıtlı değildi ve süper olmuştu yani benden ona koçaman bi ... gelsin

[[Gözde Salvatore]]

ooovvv

[idilovski]

valla ama yazıcam en yakında

[[Gözde Salvatore]]

pekii